Derecesiz Yarışma
Bir şair
Hep yalnız bir ağaç
Çöl ortasında
Bulut kollayan
Annesini savaşta kaybeden çocuk
Açlığın feribotunda usulca boğulur
Ölü bile denmeden
Diye yazar da durur
Ödül almadan
Bir kırlangıçtan
Oysa terzilerin çırağı
Bir tebessüm beklerdi
Ödül diye
Ustasının
Arastayı hizaya çeken bakışlarından
Sakar kalemi
Suskun bir hezeyan
Refüjdeki çiçekler
Bir sevgilinin değil artık
Kopeklerin sahiplendiği
Sahalara ayrıldı sokaklar
Oysa bir sair tul perdesinde gecenin
Yontar kalemini...
Eyvallah vesselam
Hoş geldiniz yeniden iyi şiir çokça tebriklerimle Şenol bey