Derin Hüzün

*

​Sanki zaman durur, gökte ay küskün

Biriken vedalar, gözden damla süzgün

Her adım bir boşluk, her nefes borçlu

Kalbimin kuytusunda dinlenen o hüzün

​Gün omzumda bir kül gibi ağır

Nefesim göğsümde dar bir hücre

Adımlarım zincir sesleri çıkarıyor

Kim bilir hangi yokuşa kiralık bu kader?

​Belki bir rüya, belki de son durak

Yine de arıyorum eski bir sığınak

Oysa her kapı yüzüme kapanmış şimdi

Avuçlarımda kalan sadece 

Bir boşluk ve ıssızlık

​Yarın olsa bile, ne fark eder ki?

Aynı dertle uyanır, aynı yerden kanarız

Ömrümüz dediğin kısa bir aralık

Sadece bekleriz

Ne zaman son bulur bu ağrı, bu karanlık

Ne dışarıda bir hayat var 

Ne içimde bir umut

Pencereden sızan o ay ışığı bile soğuk

Tüm sesler kesildi

Geriye sadece sen kaldın

Bu sessizlikte 

Nefes alacak gücüm bile yok artık

sevay