Devran Döne

yolun çok uzun çocuk
yolun sırtlan tepelerinde yokuş
bilmem yorulur musun
tükenir mi bilmem
dilinde türkülerin, yemenin düşer mi o rüzgarda ayaklarına

memleket sevdan mı olur
sevdan bir çift göz mü

tanrıyı mı satarsın
yoksa
üç beş çulsuza

silerken göbek adını ve ilahi siyaha boyarken kasaba duvarlarını
kör edip gözlerini maddenin manasına
sağırlaştırıp pervasız
yakar mısın başucu kitaplarını

tabutluklarında ışık nefes tutarken
rengini değiştirip dudakların
gözlerini aralar mısın bilmem memleket kaçarken karanlığa

yakalarsın belki de çocuk, omuzlarından
silkelersin zelzele misali
aklı başından yitmiş tüm misalleri

belki faili meçhul yaralar açılır yanacıklarına
al al dolar yanak çukurların, gülümserken
ölüme


fişekler
solursun çiçek yerine
ama...

kırarsın köprücük kemiğini basiretin
büyüye bağlanmış çaputu koparırken o malum çınardan
dilinde geç kalınmış sloganlar
varırken mavi yazmalarına, saçları yeni örgülü gelinlerin

işte o zaman düğün bayram
vursun davullar
ülkemin göbeğine


yolun çok uzun çocuk
yolun sırtlan tepelerinde yokuş
bilmem yorulur musun, bilmem tüketir misin sende, seni.



?' gün ola devran döne
devran güneşi getire
varsın kim tutacaksa tutsun ateşe
kim yana, kim kala ''