D/ipsiz Kuyulara Yamalı Düş

Önce bir mayıs akşamında
gideni bulmak adına
daldın dipsiz karanlığın mekânına
ve sonra adını söylemeye cesaret edemediğin
o isimden
aşka sarılmış sözcükler fısıldandı kulağına

ve

bir haziran sabahıydı
yalvarıp yakardım
gitme Züleyha dedim
adımların uçuruma gidiyor dedim
dinletemedim...

aşk kör bir ressam
istediğin resmi çizemez dedim
yara alırsın sen aldırma yazılan şiirlere dedim
dinletemedim...

hepsi heves dedim
geçer dedim
din-le-te-me-dim

şimdi sesini gizleyen
yüzünü gizleyen
halâ hamsın biraz daha yan diyen
bir sevgilinin kimliği içindeki.

sonra bir temmuz akşamıydı
tamam bitsin dedim
artık içini yollara dökme
sevgini isteyen şimdi ağlatıyor seni dedim
dinletemedim...

sen yine gittin!
dönmek nedir bilmedin!
sızılara yükledin gülümseyişleri
oysa umuda yaslanmış bir yürektin

oysa sen bir başınalığın temsiliydin!

şimdi iki kişilik yalnız bir sestesin!

zifiri bir sevda bu!

haybeden bir düş!

bu yüzden yüreği yamalı gecelere gizlisin
hangi bütünü seçsen
yaması geliyor eline
ve şimdi
dinlemediğin kimliğin ismindesin

gizlerin vuruluyor
tan yerine savaş açmış zamanların eliyle
onca anıyı nereye sığdıracaksın şimdi
varıyorsa dilin susma Züleyha söyle
söyle kaçıncı matemden kalma renklerin
hangi determinist sözcükleri söylüyor dilin
?
git Züleyha
bir daha...

(ne beni dinledin,ne ağzını açıp tek söz söyledin!)