Dışarıda Fırtına, İçimde Özlem Var

Vakit gece,
Gündüzden beri her yer karanlık,
Dışarıda fırtına kopuyor,
Yağmur yağıyor
Şimşekler çakıyor
Her yer parlıyor
Rüzgar olanca hızıyla esiyor,
Balkonlarda önüne geleni uçuruyor...

Odamda yalnızım,
Pencereye vuran rüzgar,
Acayip ses çıkarıyor
Üşüyorum!
Korkuyorum,
Klima boğuyor, kapattım,
Fırtınaya yenik düştüm,
Gözlerim yaşlı ağlıyorum!...

Sen uzaklarda olmasaydın,
Yanımda olsaydın
Dudaklarım soğuktan kuruyup çatlamaz,
Ellerim bu kadar donmaz
Hücrelerim bu kadar titremez
Bu kadar üşümez,
Bu kadar korkmaz,
Böyle donmazdım!...

Ben soğuktan değil,
Sensizlikten donuyorum.
Sesini duydum,
Halen kulaklarımda çınlıyor!
Sesini duydukça,
Daha çok özlüyorum...
Bu kadar özlemler içindeyken yaşamak,
Kolay mı bitanem?

Kalp kalbe karşı derler,
Ben sensiz yaşayamıyorum,
Sen ne haldesin bilmiyorum?
Sende aynı durumdasın biliyorum.
Yoksa seni bu kadar çok sevip,
Bu kadar özlemezdim.
Canıma vuruyor, havanın soğukluğu,
Kalbime vuruyor,
Sensizliğin verdiği özlem!...