Doğdum Yaşa(ma)dım Öldüm

İlk nefesten kararmıştır bu bahtım
Ezanla yalnızlık çalınmış kulağıma
Doğuştan kefenlemiş adına kundak demişler
Bir sıcak anne dudağı umut açmıştır/sonra
Sonrası kara kapkara yazılı alnıma


İlk oyuncağım el yapımı hasret
Bilinmeyene hasret
Öksüz yaşantının yetim çocuğu
Bilmediğim bir piç babanın hasreti
Hayalimin kahramanı masum çocuğu
Sevgisi şevkati onuru yitmiş
Yüzündeki maske de insan silüeti


İlk kitabım hatırımda ''çocuk kalbi''
Katil yanında zavallı bir çocuk
Zavallılıksa zavallıyım
Çocukluksa çocuğum
Ne olacak peki bu çocuk kalbi


İlk sürgünüm memlekettendir
Kahramanım piç babadan çok uzaklara
Elinde silah kansızın kalbi nefrettendir
Kan damlamış beşiğim paramparça
Gözünü kan kaplamışın ayakları altında


İlk aşkımla bozulmuştur yalnızlığın bekareti
Hasret umutsuzluk bir yana
Nurlandırmıştır geceyi yarin bereketi
Bir hışımla aşardım dağ denen tepeciği
Güzeldi işte sana gelmek güzeldi


İlk ihanet kaynar su sağanağıydı üstümde
Ağladım erkek ağlamaz diyene inat
Sırılsıklam oldum
Velhasılı yaş kalmadı gözümde
Sövdüm dağıttım ortalığı/sonra
Sonrası yine suskunluk
Dolu yanımı çığ götürmüş
Odamı korku kaplamış
O çocuk hala çocuk
O zavallı hala zavallı
O yalnız hala yalnız


İlk dost sarhoş kadehin sarhoş içkisi
Muhabbet muhabbet üstüne
Dilimde tekrardan yalnızlık türküleri
Buram buram nefret kokan
Nihayetinde bulabildim özümü
Sarhoş babanın sarhoş dölü
Sustum dinledim kadehi
Kelamında hayır yok gudubetin
Zira kalbim atıyormuş ruhumsa ölü
Hiç bir işe yaramazmış tuttuğum kalem
Boş sokaklarmış güya hem dostum hem de ailem
Gitme diyemeyecek kadar korkakmışımda
Yok daha neler...
Şimdi tam da şu an anladım seni
Haklıymışsın meğer...