Dört Mevsim Aşk

müsadenizle

dökülen yaprağın

sokağı ıslatan yağmurun tadını çıkaralım

yakındır kar da gelir

üşüyelim az biraz

ayağımız kaysın

eve çıkan yokuşta

tamam aşk üzerimize mai ama

mesele bir mevsimlik değil

zaten bahara herkes aşık

bizim ki öyle değil azizim

bizim tutkumuz Eylülle başlar

ufaktan sararır yapraklar

sevgiliye kaşkol olur kolumuz

yağmur gelir yavaş yavaş

yağmur sevgilinin gözyaşı olur

kimi vakit de aşkın yaşı

arada kendini gösteren yaz havası azizim

yüreğimizin hiç soğumayacak olduğunu hatırlatır

girdik mi güneş batımı eve

kapı kapanışında ansızın öp

ısıt sevgilinin içini der bu hava

soğuk havalara vitamindir bu öpüş

kar

tutkudur

tamam papatyaya vazgeçilmezdir de

bu beyaz başka beyaz

hele de lapa lapa yağdı mı

takma eldiven

sevgilinin kolu altında ısıtmak

gibisi yoktur ellerini

vermez yaz sıcağı bu tadı

pembeleşince yanakları

öp der öp

hiç kimse umrunda olmadan

içini aşikar et der

bir de kuzine soba bulursan

al başını dizlerine

dışarda kar adam boyu olsun

ha o saçlarının ıslak kokusu varya

doldur ciğerine

bulamazsın başka mevsimde

sonra hafif hafif bahar yağmurları gelir

öyle bir davet eder ki toprak kokusu

çık azizim çık

ıslanmak güzeldir

rastladığın ilk erkenci çiçeği

sevgilinin avuçlarına bırak

doğa ana yerine binlercesini koyacak

korkma aşk ile affeder seni

kırkikindi vaktini hiç kaçırma

beş dakika yağar

hele de tutup sevgilinin elini

dünyadan bağını kopararak koşarsan

o koca damlalı yağmurun altında

bir ömürlük ıslaklık olur üzerine

eee papatyaya mevsimi de geldi artık

anladın işte uzatmaya gerek yok

ve yaz

girme eve azizim

kimse sana bir ömür daha vermeyecek

her fırsatta gün doğumunu izle

Eylül yine gelir de

anladın işte

sonraki Eylüle çıkmamak da var

mesele maiye aşık olmaksa

hepimiz aşığız

mesele dört mevsim aşk azizim

dört mevsim aşk...