Dudaklarına Bile Sürmem Adını

Hüznü gözlerinden vurdum bu gece
Seninle dolu ne varsa bırakıp masaya.
Bakmadan elimdeki asaya, yaşlı gözlerle
Ardına bile bakmadan gidişin aklımda.

Yasemin geldi yıllar sonra bir gece.
Ansızın çaldı kapım, şaşırdım.
Gözleri seni arıyordu köhne evimde.
Onun Hazal’ı var dedim, ben yine yalnızım

Talat abiye demiştim sana gelirken,
Sevdiğime gidiyorum abi diye
Nerden bilirdim nasibimi ihanetten.
Alacaktım seni çizdiğim gözlerimle.

Hayatımı yıktın ellerinin gerisinde bırakıp
Gözyaşlarının üstüne yuva mı kurulur?
Girme düşlerime kara gözlerinle bakıp.
Bir insan düşerken ancak böyle vurulur.

Artık Allah bir desem inanmam gayrı.
Gelme mezarıma, git ihanetine sarıl.
Gün gelir sende yaşarsın yaşadıklarımı.
Sende kuru güller gibi koklanıp atıl.

Dilimde dua bile olamazsın sen.
Dudaklarıma bile sürmem adını.
Nasibini alsan da bu alemden.
Sen olamazsın bu faninin kadını.