Düğümlü Zaman

Yığma bir düşün kasıklarında,
Fahişe kabuslarına asılmış yamalı bir gözyaşı orucuydu zaman.


Ve insan küf bereketine düşmüştü
Çirkefli anların, prangalı gerçeklerinde.


Perçinsiz nefisler büyürdü...


Yortu gecelerinin,
Çarmıhlı mutluluklarına, vebalı hüzünler düşünce.
İstila edildi nur yüzlü çehreler.


Baltalı ağızlarda, pazarlandı devir...


Zamanın tırmıklı ameleleri olan yosmalar,
Mecus barikatlarda,
Salgın bir karanlık düşürüverdi pak ruhlara.

Eleklendi beyinler...


Kahin zulümler ezgi oldu dillerde,
İz düştü toprağa ,
Aynalar gökleri devirdi.

Kahrın etekleri ıslandı...


Fayrap kin, kuduz bakışlar,
Ve kırıntılı çağın ıssızlığında ezildi onur,
Vuruldu kapılar sertçe...