Dünya Yolcusu

Yolcusu olmak varmış nasipte
Dönen dünyanın.
Geldiiiik gidiyoruz..
Döndükçe yol alıyoruz,
Yolları adresten mahrum olan pervane seyrüseferde.

Aksak adımlara tamah ederken
Koşan zamana aldırmayabiliyoruz.
Nasıl bir ikilemin saatinde kum olmuş fikirlerimiz?

Her nefeste bin ah ile inlerken
Solukların gayesini unutabiliyoruz.
Ne yaman çelişkilerin cenderesine ekilmiş tohumlarımız?

Yanardöner misali,
Yandıkça dönüyoruz
Döndükçe tuz ekiyoruz fani yaralara.
Ne menem acılara ağlar oldu gözlerimiz?

Bela'da verilmiş bir söz varken
Namerd dillere özenebiliyoruz..
Ne çabuk unutur oldu membasını nefsimiz?

NE HALLERE DÜŞTÜK GÖZ GÖRE GÖRE....

..........................................................
Ademlik ile başlayan yolculuğumuzda
İnsanlığımıza beşerlik eşlik etmiş..
Beşer benliğimizde şaşar olsakda bazen
Yol diye her birimize rotalar çizilmiş..
Seyir eylerken ahiri seferde yalınız
Gideni, bu fani gözler görmez imiş..
Düşünce bir gün seninde gözün toprağa
Azraile yol sormak yazık ki beyhudeymiş.
............................................................