Dünyaya Sığmayan Çocuklar

Ne vardı kıymasalardı! Sana daha ceninken,

Ya da günahları örtmek uğruna; bir konteyner kundak olmasaydı o narin tenine!

Sen daha yeni doğdun! Neden sabah namazında bırakıldın ki soğuk teneşire?

Kiminiz ağladı isyan edercesine; kiminiz sustu! Kaderinin filmini izlercesine…


Bir siz miydiniz doyuramadığımız, bunca bolluk içinde!

İsraf ettiğimiz lokmalar değil; masumluğunuzdu yokluğun pençesinde,

Coğrafyanız gibi kurak ve çatlaktı dudaklarınız;

Bir yudum su giderir miydi acaba, ruhunuzdaki açlığınız…


Ne vardı dikenli teller çekilmeseydi top oynadığınız sokağa,

Bombalar yağmasaydı, ürkek yüreğini parçalarcasına,

Belki alıştın da sen bu insafsızlığa;

Bir baba da bırakmadık; sığınabileceğin koynuna…


Umutların vardı; trafik ışıkları sarıdan kırmızıya dönerken,

Soğuktan donmuş ellerinle, peçeteyi tutarken,

Belki de bir tebessümdü aradığın; aralanmayan yüzü dönük camlarda,

Ezmiştin çoktan adaletsiz dünyayı, yalın ayaklarınla…


Sabahın ilk ışıkları vururken uyuduğun banka;

“Hadi kalk uyan dedi” yarenin “sabah oldu kanka”!

Birlikte asıldınız, tekerleri umutlarınız gibi sönmüş el arabasına;

Topladığınız kâğıt da olsa, yükü fazlaydı gencecik omzunuza…


Tutuşturulmuş bir teneke başında, açık büfe ne bulunmuşsa günün tek yemeği,

Etrafınızda pervane, aşınızı paylaştığınız sokak köpeği,

Kolları, ellerinize çekemeyeceğiniz kadar kısa, boyunsuz kazaklarınız,

Ateşin dumanından islenmiş, kızarmış o mahzun yanaklarınız…


Görmedik, duymadık, hissetmedik ve dinlemedik,

Aldığımız yanlış kararlarla, en çok sizi incittik,

Düştüğünüz bataklığa da, şüphesiz bizler ittik,

O karanlık maddeleri ise, siz değil biz ürettik…


Şimdi ne desek boş ve faydasız, yakınmamız manasız,

Sahiline vurduğunuz uçsuz bucaksız denizler, şimdi mavisiz ve dalgasız,

Resim kâğıtlarınıza çizdiğiniz kuşlar, şimdilerde sizler gibi kanatsız,

Sokaklar yasta, pamuk şekerleri bile renksiz ve tatsız…


Sığdıramadık o küçük yüreklerinizi şu koskoca dünyaya,

En masumumuzun bile, payı vardır bu suçta,

Siz yine de küsmez, gönül koymazsınız amma,

Hesabı olacaktır elbet bir gün; o dar mekânda…


Şahsım adına, tüm dünya çocuklardan özür dilerim…

04 Mart 2021 41 şiiri var.
Beğenenler (7)
Yorumlar (2)
  • 3 yıl önce

    Çocuklar ağlamamalı oysa donmamalı gülüşleri yüzlerinde ne çok suçluyuz her birimiz