Dur Biraz Daha

biz
pay ederken bir kasabanın nefesini dudaklarımızda
ve tam da vazgeçmişken
hani ölüm arifesinde
sahte iyot kokuları inerken saçlarımızda aşağı, yağmur gibi

yıldızı kör
ay'ı topal
kaldırımdan inerken aşağı

yok, yuvarlanırken tepe takla
kar topu misali

çocuklar büyüyorken hani
zeytin tomurcukları zamanında
geldiğinde sen
kırk hatırlık kahve misali
falımıza sıkışan avuçlarımız


dün silik bir film misali
fikrimizde savunmasızlık
mutsuzluğa dair

ışığı kurşunlanmış hayatın
yaralarını sarmak istemezken canımız
can çıkan hırıltılarımız kursağımıza sıkıştığında

hani
teslimiyetin ak rengini sunarken can alıcı meleklere
dur dedik
dur biraz daha


geç indi perdemiz
gözlerimizin ferine can veren gözlerimizin renkdaşlığı
yasak gülüşlerimiz
yükseldiyse denizin on dördü gibi, saklı

bırak hayat
biraz daha

biraz daha öpüşsün nefeslerimiz
şehir kayalarında
ergen çocukların yamacında


bırak
biraz daha...


?' yarım asırlık çınar misali sevmek seni, güz düşmeden ?'