Dur Demiyorum

Koyu bir karanlıktı yalnızlık
Üzerime yapış yapış sıvanan
Odam kalabalık çığlık çığlığa duvarlar
Senli anılar koşuşuyor ortalıkta
Ellerim buz kesmiş yüreğim taş
Gözlerim kararlı bu gece çağlamaya
Çaresizce bırakıyorum kendimi
Dur demiyorum
Hatta silmiyorum bile
Gözyaşları ruhu yıkar derdi ninem
Ruhumun yıkanmasını izliyorum
İçimde zehir zıkkım bir acı
Ömrümden çaldığın zaman
Aklımda yarattığın tufan
Ruhumdan yok ettiğin inanç
Bedenimden çaldığın gücüm
Belki hepsi bir gün geri gelir de
Kalbimden kopartıp aldığın parça varya
İşte en çok o yakıyor canımı
Sana dur gitme diyemeyen dilime
Yasakladım artık dur demeyi
Savrulmaya
Kavrulmaya
Yanmaya
Bitmeye
Damla damla erimeye
Yudum yudum tükenmeye
Dur demiyorum

Sen benim yasak sevdam
Ben ardından el sallayan
Sensiz kanayan gönlüme bile
Artık dur demiyorum