Düşsel Yalnızlık

Mezopotamya'nın kızılında
Kırmızı'm

Bir Nazım dizesi gibi uzaksın bana
Ama şiiri de severim hani
Zor değil ya sevmek
Dokunamayınca
Gözlerim gözlerine zahir

Kırmızı, aşk
Hasret, Kırmızı
Bütün ahengi yaşatan
Sen; Kırmızı.

Gidersin sararır yapraklar
Sonbahar olur
Özlerim mavi olur tüm renkler
İzmir'in serin dalgalarında
Gelirsin yeşillenir bu kurak topraklar
Bahar olur
Kırmızı

Bazı şeyler bıraktığın gibi
Hatta şehir, zaman

Güzel cümlelerle susuyorum
Dudaklarım çatlıyor
Duyamıyorsun haliyle
Oysa kırmızı, sevmezsin zahiri

Beyaz olur ellerini tutunca bulutlar
Gri olur üzüldüğünde
Yağar gözlerimden yağmurlar
Dudaklarımda tuzu

Oysa kırmızı
Seversin denizi