Düşünceler

Sıkıştım kaldım karanlıkta
Alıştım herhalde bu duruma şikayet etmiyorum uzun zamandır
Bir yanım varki içimde,
kendim bile duymazdan geliyorum,
ne biçim tuhaf bir ses o derinlerde,
bir yerde duyuyorum ,anlıyorum ama ,
ama işte anla, hep bir ama ile başlıyorum,
söylediklerine cevap vermeye,
bu pis, pisliğe çevirdiğim beden
akıl, göz, kulak, el, ayak
hepsi benim eserim ,
verdiğim kararların sonucu,
insan hiç mi kendisi ile mutlu olamaz,
olur elbette,
de ben hak etmiyorum ki bunu,
yoksa hak ediyorum da kendimi mi sıkıntıya sokuyorum ?
düşüncelerimle ?
beklide bu düşüncemde kendimi yanıltmak için uydurduğum bir şeydir ?
peki hangi düşünce senin öyleyse?
hepsi ,hepside senden bir parça
peki bütün olarak hangileri üstün?
galiba bunun için pek kafa yormaya gerek yok
tabi ki de ilk olan,
seni ele geçirmiş su üstünde gözüken,
senden dışarıya yansıyan düşüncelerin,
peki bu düşünceler ne kadar sen?
veya düşündüğün sen olduğun sen ile ne kadar uyumlu, uyumsuz?
peki uyumsuzluklar içerisinde bir uyum var mı?
o da yok,
peki sen hangi düşüncensin?
hangi ilk çıkış noktasındasın, hangi kapının bekçiliğine soyundun ?
ve hangi kapıların önün de durmanın özlemini çekiyorsun?
daha ne kadar dolaşacaksın bu çemberin etrafında?
hiç mi yorulmadın sen?
içinde olmak varken, dışında soğukta neden kalmaktasın?
halbuki hissetmiştin teninde o sıcaklığı,
onunla birlikte gelen rahatlığı,
ama sana küstü biliyorsun, konuşmuyor artık seninle