D'üşü(nü)yorum...

boşluk...

adı adında saklı ,
koca bir yalnızlık...

hani tadı kalmaz ya,
bir akşam üstü uğradıgın çay bahçesinin...

üşürsün..
belki üşürler..

sen ölsen;
acaba düşünür müler ?
çay içmeseler belki...

sokakta birşeyler dönüyor..
dünya dönüyor, sokak dönmüş çok mu ?
anladılar mı sanıyorsun..
sadece ,
üşüdüler..

hiç düşünmediler...

koca bir hayaldi,
muhallebicilerde seviler..
birbirine divane,
sevgililer..
yalnızca üşüdüler...

masallar yazdı seni bana getiren...
kağıda gölge düşüren..
sana beni düşündüren ?

ucuz ayrılıklarda saklı,
sert kış günlerinin,
dokunulmazlıgı!

şşş...sessiz ol..
geliyorlar !
dokunma, yanarsın...

oysa ...
oysa ne ?
ahizede koca bir boşluk...
standart telefon sesi..
arabalar vızır vızır...
dur seni duymuyorum...

duymak da istemiyorumdur,
olabilir ...
ama üşüyorum..
ve hatta ,
düşünüyorum...

ama karar veremiyorum,
sen yoksun,
o halde var mıyım ?

boşluk...


çıplak bir tablo karartısında,
ben'i anlamıyorum...