Eksik Kalan

Bazı karşılaşmalar

bir cümle kadar sürer.

Devamı yoktur;

ne yazılır,

ne yaşanır.

Ama o cümle

bir ömür yankılanır içimde,

dağların arasına düşmüş bir ses gibi,

geri döner,

her sessizlikte bir kez daha söylenir.

Bir bakış kalır geriye,

yarısı hatıra,

yarısı sır.

Ne tam hatırlanır,

ne unutulur.

Zaman,

usulca kabuğunu değiştirir;

şehirler silinir haritadan,

insanlar başka isimlerle anılır.

Ben hep o eksik tarafla yaşarım

bir yer boş kalır,

bir yanım dönüp bakar.

Belki bir tren camında,

belki yağmurlu bir durakta

bırakılmış bir anıydı bu.

Kısa, ama içime sığmayacak kadar derin.

Ve ben,

her yeni yüzde

aynı sessizliği tanırım.

Her vedada

onun yankısını duyarım.

Sanki biri hep eksik kalmıştır.

Ve ben bilirim,

kim olduğunu.