Elif Diye

ey suskunluk
bitersen bir gün renklerini çiz tükenen her çiçeğin
yağmurlar sığdır önce
kuruyan saksılara, firar eden güneşin her ardından


ve deki
imgelere ;

resimler çiz, kara kalemleri kırıp
tüm boyaları sürünce boş duvarlara

günün tadı dökülsün
doğum saatine
bedeni sarsan sevişmeler tükenince
ve sarılınca ıslak tenine aşkın

derin uykular bölsün
ışıkları beşiğe dik düşen güneşin
şarkıları başlarken alkol zamanlarının
kokarken kolyoz tırnaklarında saki'nin

gel
sevgili
bir daha başını döndürelim gecenin

yorgun
semazenler gibi
düşelim sonra, ışık kırılırken ve korkarken ayrılıklardan

seyyahın kitabında yazılsın
son şiir
göğsümüzde çürürken biz

öyle ölsün an
an'ı yazarken
yazanlar.... elif diye başlasın

kûn aşkına...