Elveda Aşkim

Tutmuştum titreyen ellerini sonsuza kadar demiştim
Ben sözümdeyim ama sen sevgi kadar özgürsün
Susmuştun ben gözlerine bakarak yemin etmiştim
İstedin gönül koyamadığın bu tren sona yürüsün

Durmaz bu tren yok durağı ne inilir nede binilir
Son yolculuk elveda demenin gerçek zamanı
Çekilmez olmuşsa yaşanan hayat ayrılığa ne demeli
Bende bıraktığın yaranın izi derin sanma ki silinir.

Yıllarca koştum seninle yakalamak için mutluluğu
Aslında ömrümün sırrı senin dudakların arasındaydı
Sen var ol yeterki diye kabullendim sefil yoksulluğu
Yaşayamadım seni karanlığıma sönen bir yıldız kaydı.

Sabahların seher ışığı neden doğacak ki sensizliğime
Devamı bulacak eskimiş sevdalar çölleşmiş ruhumda
Sığdıramadım koca sevdalardan bir tutam yüreğime
Elbette vereceğiz son hesabı yaratanın huzurunda.

Anlamsız kavgaların hiç susmayan ahlı feryatların
Ya densizce pişmanlıkların nice derin yaraladı beni
Bitsin dedin yetmedi mi balyoz gibi inen tokatların.
Sanma ki bu ayrılık. Acımazız sözlerin haraladı beni

Bu trenin bu gece ayrılık yolunda tek yolcusuyum
Yük katarlarında tonlarca yaşanan sevda külleri
Aşkın kurbanlarının ne ilki nede soncusuyum
Son durakta savrulacak hayatımın sevda yükleri.

Doğmayacak güneş pırıltısıyla huzur sabahlarıma
Ömrümün gerisini hapsettim yalnızlık zindanlarına
Gözlerim den aksa da yaşlar ayakların turabına
Dönmesin tutsağı olduğum o gözler ayrılık yollarıma.

ELVEDA YAŞANMIŞ VE KÜLLENMİŞ AŞKIM.