En Kadim Yalnızlıktır

- yusuf'un sabrıdır kuyuya attığım taş
çıksın diye beklerim yosun tutar -


beni beklediysen
o malum
balık kokulu meyhanede

kırdıysan
miadı dolmuş taş plakları
aheste iç son dubleyi, vurup geçmişin böğrüne.


kelamı bitiren akşamdayım
ne kaldıysa yağmur altındadır, ıslak
gayrısı kırık hecelerdir sayfaları kirleten ve biten

kalemi kırdım, uçkurunu çözmeden baharın
mart'ın ilk on beşiyim
avuçlarımda kristal ayazlar


ey
figanım duy ezana karışan çığlıkları
yıldızlar göç etmeden zeytin bahçelerinden

ve
hükmünü kesmeden
karanlık

son bir ışık içir
bakır bakraçlarda kırlangıçlara

varsın tüylerini döksün imansız poyraz
çınar ağaçlarının


en kadim yalnızlıktır mayıs asılırken hıdrellezlere
ve ateşten atlarken kıvılcımlar
taştan evlerde


bekleyip
o yosun boyalı meyhanede
susan tüm şarkılar

ve kırıldıysa plaklar
sen vur tamburun böğrüne
sen söyle yine...