Eskirmiş

oysa
hep gece başlarmış sancısı
suskunluk yüklenince
ve körelirken dilin o mayhoş kokusu

eskirmiş
esrik öyküler
yeni bir tarihin yamacında şişeler dolusu
öyle yıkılmak yok belki, belki dün kadar korkak değil kaybetmenin öznesi

giderken ölmek
doğmak başka bir yamaçta
kartallar nöbetleşirken gün ışığında, o türkünün kafiyeleri dizilirken alt alta
yeni doğan kuzunun süt kokusunu çalmadan karanlık
ayak izlerine takılınca o ormanın

nefeslenip
bir daha
yürümek yarına
usulca yorulan parmaklarını ovarken zamansız poyraz

yıldızı kaybedecektik
yolumuza kin kusarken iklimler
belki bu kez belinden kırılacaktı tutunduğumuz dallar

öyle efil kokmayacaktı bu yüzden şehir
gri desenler süslenecektim gölgelerinde kaldırımların
belki alın yazımdı siyaha beyaz karışırken çizdiğim resimler



evet
renkleri sevmedim bu yüzden
varsın sana kalsın
hayalimin tüm şatafatlı boyaları

eski filmler gibi oynayacağım
asık bir karakter yükleyip yüzüme
yine öyle dönecek bu şehrin zaman aşımları...