Ey Ervan

Ölümün rengini söyleyebilir misin sen?
Bu dünyadan sonsuza giderken ebediyen.
Bembeyaz ve soğuktu ölüm, Sarıkamış'ta
Beyazın esaretle geldiği O savaşta.
İçinizde bir sıcaklıkla gelirken ölüm,
Bedeninle hayallerin donar bölüm bölüm.
Betiler ve resimler kayar gözlerinizden,
Şehadet dökülür yudum yudum dilinizden,
Rabbim emrin başım gözüm üzere dersiniz,
Ebediyete sessizce göçüp gidersiniz.
Dikişsiz elbise giyersin ki ak beyazdan,
Uğruna can verilecek birinci sıradan.
Ey! Al bayrak uğruna şehit olan bedenler
Huld kollarını açmış şüheda şüheda der.
Hala içilmesi gereken şehadet var ki
Vermeyiz Santimin kahpelere tabi ki
Zemheride düştü yüreğimize yaşla taş
Hak-i vatandan ebediyete gitti Ertaş
Ne bu al bayraktaki son şehit kanı Senin,
Ne de ey Ervan! En son şehit evladı Sensin.
Canım Babacığım! Ben sana; 'Gitme' demiştin
Bak al bayrağa sardılar Seni, dinlemedin
Üzül ama eğilme, dik dur, baban cennette
İman elbisesi giymiş Berzah Aleminde
Avucunu açmış Seni bekliyor Uhud'da,
Sarıkamış'ta, Çanakkale'de, Sakarya'da.
Eşhedü en la ilahe illallah diyenler,
Elbet Adn ile Firdevs Cennetine girerler.
Olur muydu bu kara vatan bizim şehitsiz?
Her santimde yatmasaydı binlerce kefensiz.

Ocak 2016