Ey Hayat

güneşin boynunda
serkeş bir kızıllık
ağustos sarısı bir duruluk
gözlerinin nehrinde
güleç bir hayatın kıpırtısı var


hiç sebepsiz
bir köy/lüy/le kesişir adımların
maviye boyanır hayal kıyıların
ruhunun sersefil limanları
beyaz martılarla donanır


mantıksallığın ufkunda
cetvel dinginliği sallanır
sol/ak motiflerin alacasında
tenlerin dayanılmaz teri
derin mizah göleti


bilirsin ki
lisanındaki fonetik
bir hayli bozuk tıngırdar
sesin tutsak
suskunda sevda
açılmamış bir pencere
...

şimdi
dilinin ucunda
kaidesi ölümsüz besteler
büsbütün deminde ve sıra sıra
sarp dağların ağrısı
fütursuz özlemlerin kınında
düşlerini tartar...


enteldir hayat
öznesi giz/li
notası ölümsüz
ve
kalbindeki platolara
serseri masumiyetlerden
sabırlar yazar


ey hayat!
kalbindeki söylenceden
yepyeni türküler serpiştir
güneşin kızıl süretine...




Heidi Korkmaz, 20/24 Sthlm