Eylül

'Kırmızı filizler dalda/
Can çekişme günü değil gülüm/
Eylülün tülü bu yanaklardan akan...'

Sana söz!
Sana yemin;
Kınalar kurumadan
Kapı ayazlarında/
Zilfi kırık bir murada
Tellenecek dallarım/

İsmi lazım değil!
Tutulacak sözler geçerli bu mecliste
Sevmeyi karneye bağlamışlar/
Yoksulluk günlerindeki gibi...

Ölümün adını yeni yetme koymuşlar
Bir gidecek bin gelecek haliyle/
Servet neyler acılara
Kul hakkı parmaklarda
Diken...

Bak ölüyorlar!
Toprakta can
Havada kuş
Suda balık

Zarı dinmiş bir fırtınanın
Meylinde kuşlar/
Yuvaları barut
Gözleri füze
Kanatları
Ateş...

İsli sokak yığınlarında
Kan çanağı avurtlarda kadın
Zırnık sarıyor yaralarına
Sütü kesik damarlarda
İnleyen yamaçların
Bağrında yakıyor
Tenini dağlara
Üryan...

Sonra;
Bir zalim türkü dudaklardan süzülen
Saçlarına ayaz dolmuş mevsim
Mezarlara üflüyor ölüm/

Ne vardı turna
İki çitlembik mevsiminde gelseydin
Bu kadar kırılmazdı tenim
Eylül sözlerinde

Kanarken...