Eylülü Sevmiyorum Anne

Anne seni çok özledim
Her geçen gün büyüyor özlemin
Ben şimdi bu eylülde yanlızmı olacağım
Yaprağı dökülen ağaçlar gibi
Sert esen rüzğarlara nasıl karşı koyacağım
Ya beni daha uzaklara atarsa
Ya kaybolursam dönemezsem geri
Eylül geliyor anne ben yanlızım
Seni her eylülde daha çok özlüyorum
Tam on yıl geçti unutamıyorum
Rüzğar sert esiyordu
Seni tabutta götürüyorlardı
Ben ağlıyordum daha on dört yaşındaydım
Daha sana doyamadan seni kara toprağa koydular
Benim bir yanımı kopardılar
Ben eylülde öksüz kaldım anne
Her eylül geldiginde korkuyorum
Ağlıyorum anne ağlıyorum
Bazen cama çıkıp dışarı bakıyorum
Rüzğar sert esiyor
Ağaç dalları bir birine tokuşuyor
Yaprakları uzaklara uçuşuyor
Benim gözlerim yaşarıyor
Aklıma sen geliyorsun anne
Benim canım yanıyor özlüyorum anne
Her eylül geldiğinde üzülüyorum
Eylülü sevmiyorum anne
Seni benden aldı götürdü anne
Ağlıyorum anne ağlıyorum
İçim acıyor özlüyorum anne