Ezberimdeki G'iz

maskelerle yaşamayı öğrendiğimiz gün
kirpiklerin iç tarafına çekilmez oldu sürmeler
oysa
özgür olma adına
binlerce isyan
günde en az üç defa resmedilirdi

kendini tanı!
İ-nat-laş-ma! derken;

kırık tebessümlerin nöbetinde dillerimiz
yakalanıyorsa şairane aklımızla
kapılıyoruz bin zehri mısrasına
gün yüzüne çıkarılıyoruz
ikili oynayan yüzsüz bir geyikle

ezbere belki de sözde umuduyla
vazgeçemediğimiz insanlığımızla
karalama defteri değil ki hayat
yaşadığımız her anı yok sayıp
sayfaları yırtıp atalım

Allah'ım bu nasıl bir beyan ki
sığamıyorum artık bendeki siyah gözlere
kundaklanıyorum hayatın bağrına

içindeyim binlerce düşün hercai rengin
seni izliyorum diyor binlerce yürek
yaz, inkar etmeye kalkma!

başka yerdeyken alakasız
aklım, fikrim tembelleşiyor
beynim ki sulanmıyor aksine kuruyor
yakalandı mı kovalanıyor kuytularında
anlıyorum su içmeli üstüne
ki hayat içinde tükensin!

'ne var ki kadın bir tarla
gözü gibi esirgeyip koruyacağı
sevdiğinin yüreğinde bilinmeli kıymeti...'

özlem ah şu özlem yok mu!
çoğu zaman sabaha karşı bir yarışta
sadece gecelere değil de sanki bir ömürde!

iyi olacağız diyorum yine de
ibretle izliyorum kalemin ucunda
ufak tefek dedikleri anlamsızlıkları
suratıma zoraki bir gülümseme yerleşiyor


analiz yapıyor ağzım geçerken dilime
fır fır dönmeye başlıyor içtihatla
midem sıkışıyor düşündüğümde
söylemin adı neden haksızlık ki?

başlangıç kaosu yaratan örtülü bir nokta,
gördüklerimle çelişkili kendi yaşam tarzında
her bir dünya ahret bana yazsa
hatta ikili oynayan,
sağ gösterip sol vuran da olsa
masaya yatırılan fikir ve yorumlarım
eğer bu derece tevatür olmasa
yüreğim her alışverişte çoktan vazgeçebilirdi

kendimizi sorabilecek
yüzlerce gözlere hitap ederken
yazıyoruz her birinin listesini içtenliğimizle de
körpecik bedenleriyle
adını sen koy diyemiyoruz

not: bu şiir tüm kadınlara gelsin ezberimizde
nice Özgecanlarla...