Fecr Zikriyatı 2

-1-

Lugatleri kaldırırız gece ile aramızda
Sükut olur ortak dilimiz
Gece dokundurur ellerini ruhuma
Başlar sessiz sohbetimiz
İhtiyacımız yok kelimelerin yalanlarına

-2-

Şiirler yazılır yıldızlara
Ne hoş değil mi parlak parlak?
Nasıl olur bir tanesini koparıp
Sevgiliye toka yapsak?
Girermiyiz sevgilinin gözüne?
Toplu bir intihardır oysa yaşanan gökyüzünde
Kolay iş değildir yanmak
Siz insanlar!
Bir günde benim de karşıma geçip der misiniz?
Aa adama bak! Ne kadar parlak!

-3-

Optimist oyalanmalarım oldu hayatta
Pesimizmide sevmem
Pragmatizmi zaten müfredatıma sokmadım
Beynime güvendiğimden
Rasyonalistim ben
Realizm aromalı
Ama hiçbiri önemli değil bunların
Önemli olan iliklerinde hissetmek hayatı
Ve sadece bedenini değil
Vicdan taşımak aynı zamanda
Tanrının en kutsal emanetini yani
Onu düşürmüşsen bir yerlerde
Olacağın
Kapitalist bir hergele

-4-

Sükut masajını yapıyor yine ruhuma
Dostum gece rüzgarı emrime verdi
Biri ruhumu biri bedenimi ürpertiyor
Anılar sıra kapmaya çalışıyor zihnimde
Hangisini çekip alsam cımbızla?
Hiçbirini
Bu gece umutların,hayallerin gecesi
Anılar bu akşam kalın siz yerinizde
Bu gece ben varım sadece
Ve dostum gece

Sükût derinliklerine de in ruhumun
Asıl orada bilmece