Fırtınada Yaşadın

oysa bütün şiirlerim senin için yazıldı
fakat sen hep uzaktaydın, inan uzaklardaydın
bilmedin ah ne yazık ki içimden geçenleri
dedim ya sen uzaktaydın
...çok...çok uzaklardaydın

sonuçta bak ellerimiz yine böyle boş kaldı
yine ellerimiz bomboş, yine başıboş kaldı

hep bambaşka insanlar sarıldı kollarımıza
dost yüzlü, dost gülücüklü,
lâkin düşmandan farksız,
adı başka, sesi başka, soluğu hep bambaşka
hep bambaşka insanlar sarıldı kollarımıza

olmamalıydı birtanem böyle olmamalıydı
sen ve ben bir başkasına ait olmamalıydık
belki de sırf birbirimiz için yaratılmışken

şimdi bir yabancı el tutuyor ellerini
değiyor saçlarına benim yerime
belki de kıskanıyor ellerini elimden
o yabancı el...(kalleş)...yüzük takılı...

bir yaz gecesi görmüştüm seni kendi halinde
suskun, küskün ve üzgündü tedirgin bakışların
sanki bir kanayan aşkın esiriydin çaresiz
tutunacak dalın bile yoktu o yaz gecesi

halbuki ben yemyeşil bir bahar gibi bekledim
bütün çiçeklerimle sadece seni bekledim
dallarıma bir yuva yapmaya gelirsin diye
bekledim gelirsin diye
gelmedin dallarıma...gelmedin ah minik serçem
kırıktı kanatların
peşinde ben varken bile fırtınada yaşadın

göç mevsimi geldiğinde yanındaydı melekler
kanat takıp tekrar sana uçmayı öğrettiler

ve halâ ben yemyeşil bir bahar gibi bekledim
tüm kelebeklerimle sadece seni bekledim
dallarıma bir yuva yapmaya gelirsin diye
bekledim gelirsin diye
gelmedin dallarıma...gelmedin ah minik serçem
buruktu feryatların
güneşler doğarken bile fırtınada yaşadın

* yoksa ağlıyor musun
gözlerindeki yaşlar lânet mi kaderine
günahın eğer yıllarca uzak olmaksa benden
utanma gel ağlayalım...birlikte ağlayalım
ağlayalım ki ırmak olsun bu gözyaşlarımız
yağmur olsun, sel olsun, denizlere yürüsün
hatta okyanuslara...

ıslaklığın tadında sevelim birbirimizi
ağladıkça hep böyle...böyle sırılsıklam!

-1996-