Fosforlu Sevinçler Büyütmüşüm

''İnsanın kendine bir başkasında rastlaması ne hoş''

Yağdıracakmış yüreğimdekileri ya
Geceye illa ki ıslatacakmış
Rest çekecekmiş noktadan önce
Önemse diye


İşte tam da bu sebepten
Yansın be şiirim
Yansın sensizliğin koynunda
Geçmişe, geleceğe ve şimdiki zamana
Kimsenin bilemediği göremediği
Bir kuru dalın suya özlemi gibi

Kendi içime yaptığım
Adamakıllı bu yolculuk
Bu kadar savunmasız sevgi doluyken
Aklıma düşen
Bir dizenin şuh kışkırtması

Müsaadenle
Al-sana yasakları
Suçları ve de günahları
Hayal-denizine birlikte dökülü verelim
Çoğaldıkça da
Onları yeniden tanıyalım
Tatsız çokça da tuzsuz


Lakin
Bozacının şahidine şıracı derler ya
Yaşanmışlıkların olsa olsa arka planı
Kanıma girmiş üç beş satırda
Suçluluk duygusuna kapılır
Atlaya zıplaya
Kirpiklerime bulaşır


Eee tabi gözleri sözleri
Kenar süsü olarak düşünülmeyecektir
Del-geç şarkılarla da eşlik edilmeyecektir
Ah keşke dudaklarımın ucuna gelseymiş
tutunmalı demi yaklaşıyorken?


/Hayatın özeti eyvallah da
Ya hayatın sevgisizliği kalpsizliği/

Hiç şaşırma delilik derim
Yad edilse de gamzeleri
Kimselerin bilmediği nedenleri
Muzip gülümsemelere illa ki değinilir
Kuytularda toplanır bakışları
Boğulur içinde ihtarı

Dünden kalmalar aşkına
Nasılda görülür hissedilir
Ya güveninden sineye çekip rest çekilir
Yada gizli bir mabede dönüştürülür

Ki orası da bir muamma
Not düştüm hâlâ öyle
Aklımın bir kenarında
Beklerim ihbarı

'Hüzün garson suretinde
Düşleri illa ki mat edecektir'

Arayışsa çare be kalbim
Bir buruk özel gramer haykırır
Geç kalmışlığıyla anlam hayıflanır
Yüzüne gözüne bulaştırır

Devir hadi kendimi sınarken
Bağır çağır mısralarıma zarif
Ya da kal öyle laf olsun diye


Ben neredeyim pardon ya
Sahi kimim ben?
Düşünmen lazım der gibi
Kendimi içliyor muyum
Yoksa işliyor muyum
Görebilecek mi tenhalaşırken bahanelerim


Hariçten gazel okuyacak değiller ya
Yaşanmasa böyle acılı kalmalar
Ya ona itaat etmek isteyecekler
Ya da hükmetmek isteyecekler


Diye diye ahu- zarı
'Hatırlıyor mu ki?'
Bunca yazdıklarımın kıdemi
Atıfta bulunmak içinse
Niye taht kurmuş başköşeye
Ömrüm hep bir yana savrulur
Şiir şiir diye


Bu yüzden olsa gerek
Yüzümün bahar rengi
Oturuma ara ver diyor
Aklıma telaşlanma diyor
Bildiği en doğru
Anlamsızlaşırken uzaklaşmak


Bu devir hatırladıklarıyla
Cevapları varsa da peyderpey
Yinede muhteşem be yüreğim
Ne çok fosforlu sevinçler büyütmüş
Ona rastladığımdan beri!


Not: Evet bazen edebiyat hayattan daha açıklayıcıdır