Fraktalik Örgü

Spiritüel bir hal
Anladığında yaşarsın
Bildiğinde değil
Belkilerden bir yol bulup kendine
Çıkmazlarında hücrelerinin
Kaybolunca
Çeperleri sıkmaya başlar
Mitoz bölünmeleri yeter de artar
Fasit kalırsın her yaklaşımında
Ama tur yine baştan
Pes edilmez belki
İnat edildiği sürece
Bitmek de olmaz herhalde
Yeter ki saplasın insan bir fikre
Saplantısı gönlüne kazınsın
Kapanır mı acaba derin yaralar
Üzerine tuz basmayınca
Ya da temizlenmesi mümkün müdür
Yıkanmayınca...
Mayınca yaşarsın her fikrini
Salarsın tuzaklarını dört bir yöne
Ama dünya dengeler içerir
Kötü kadar, iyi de vardır burada
Kimisi gizli, kimisi açıktan haykırır
Kimi görürsen o olduğunu zannetme sakın
Tefrikalarında bir fikir örgüsünün
Çağrışım yapar sana en doğru yolu
Muştu sersemliğinde gelir kulaklarına
Sallanırsın...
Gözlerin kararır belki
Hissedemezsin ayaklarını
Ama yürürsün yine de
Yürütürler bir şekilde
Sen tahttayım sanırsın kendini
Ama bırakırlar bir çukura
Metamorfozu yaşarsın
Gözlerin bir hayale eriştiğinde
Her rüyada aynı sancı
Yaşarken ölmeden
Ölmeden yaşa !
An şu an...
yaşa...