Gece Nilüferi

Dur şimdi

Durakların

sessiz çizgiler

doğurduğu

nilüferlere.

Zamanda

kayan çiçeklerin

ve

çocukların çatılarında,

saf türküler

sisler içinde,

belirsiz

bir ayrılık.

Boşuna,

bir kapı aralığına

bu suyun

donuk

yatağı.

Bir gece vakti,

gözlerini yumup

kır düşlerine kaçanların

resimleri uçuşurken,

dağıldı

masamın üzerindeki sayfalar,

harman bir keyifle

yüzümün dumanlı alnına.

Hep böyle

birlikte ve ipeksi yaşamanın

incir yapraklarıyla

sallanırken,

bir martının çığlığıyla

yankılanıyor düşüşler,

bir

yükselişin

şarkısında.