Gecenin Issız Nağmeleri

O gece
Susmalarına karışmış bir sis vardı inceden
Ve tam da gözlerin
Karanlığın matemini giyinmişken

Gizleyemediğin anlamlar vardı soluksuz
Dorukların yankısına bürünmüştü çığlığın hırçın
Ve sen kaçmalardaydın ipeksi hayallerinden
Belki de bu kez
Sundurmanın kuytusuna bıraktığın düşlerindi
Yağmurlara kapılıp , ölüme giden

İlk miydi bu , umutlarına ihanetin
Ya da son muydu bu düşüş , kendinden
Duraklar mı bulamadındı gitmelerine
Yoksa o gece .... usulca gülümserken
Sen değil miydin , yıldızları mayınlayan
Geçmişini sokaklara savuran
Üstelik tam da , avuçlarına aniden
Dalgalı bir mavi yıldız düşerken

Tutamaz mıydın yüreğinin savurganlığını
Kaçamaz mıydın öykülerinden
Henüz , tüm meltemlerin bitmemişken hani
Buruşturup atamaz mıydın ıssızlığını
Gecelerin en koyu köşesinden

Yalnızlığını iliştirdiğin şarkıların vardı
Hani dudakların hep feryat figandı
Hiç sormaz mıydın sen
Hesap istemez miydin engellerinden
Karanlığın pırıltılı yorganına sarınıp
Kurtulamaz mıydın üşümelerinden

Ruhunun ıssızlığında böyle tutuşmamalıydın
Yalnızlığını sevdasız yıldızlara bırakmalıydın
Sevgini bekleyen biri vardı uzaklarda
O yorgun haykırışları duymalıydın
Yavaşça ....
Bir şarkı söylemeliydin içinden
Gecenin ıssız nağmelerinden
Ve hatta uzanıp da rüzgârlar boyunca
Dokunmalıydın uzaktaki o umutsuz gözlere

Dokunmalıydın ...
Sevmelerin en demlisinden