Ne Güzel

Y’den...


Şimdi düşünüyorum
Ne güzel ihtiyarlıyormuş insan

Hiç düşünmedim seni
Unuttum yıllar sonra
Böyle de yaşanıyormuş demek ki

Gecenin ılık rüzgarında
Yıldızları yakmak mı söndürmek mi birer birer
Şehrin en yüksek tepesinde
Çoban yıldızıyla bahse girip
Güneşi doğurmak seninle

Derdi tasası olur muydu gençliğin

Kır kahvesinden ayrılıp
Kumsalda yürümek mi güzeldi
Kır kahvesine dönüp çay yudumlamak mı seninle

Şimdi aynı bankın çevresinde
Bahsetmek ordan burdan
Arkadaşların yalnız bırakması bizi
Benim de kalemim eksik bahanesiyle
Kırtasiyeye yürümek vardı seninle

Ne sen bir günaydın dedin
Ne de ben
Uzun yıllar boyunca
Öylesine adımlamışız yolları

Şimdi düşünüyorum da
Ne güzel ihtiyarlıyormuş insan

Hayat öğretti elbette
Ne ay yerinde dururmuş
Ne de güneş doğarmış aynı yerden