Gemlik Karası

Ve
Düşer bazen
Kırık iklimlere
Kızıl yağmurlar

Harlar toprağın
Kuru otları

Sana çok benzeyen
Çiçek renk değiştirir
Yeşilden, Gemlik karasına

Gündüz
Geceyi doğururken sancıyla
İçli bir sarhoş ezgisi takılır gramofona

Lodos didişir
Eften püften bir hayalin külüyle

Külünden
Şehir
Doğmaz bir daha

Hele yıkılmışsa
Yedi küsur şiddetinde sarsıntılarla



Artık

Seni pinekler zaman
Son kurşunu dayayıp alnına

Derin bir yara açılır şakağında
Katil fay kıvamında

Muammadır son arzun
Akarken kan,göz yaşını taşıyıp göz pınarına...