Gibi

Manzarası ne kötü yokluğun,

Bir tepe bir taş bir yol soğukluğu...

Karı ne renge boyayacaksın tuvalde. 

Boş bırakacaksın, susacaksın.. 

sessizlik en güzel böyle anlatılır,

Sen gibi...

Belki de bu huzurdur aradığın,

Dal gibi bir suskunsun,

bu susmak en çok sana yarar, bal gibi belli... 

Yoksa bu yarayı neresinden tutsan kanar.

Her şey ne kadar da gibi. 

Anlatması zor. Kesinlik yok. Yokluk en kesin yeri. 

Hani dar zamanda uzatılan nefret bir sigara misali.

Ağzının o pası, o nefesine sövüşün..

Her şey ne kadar da gri... 

Ben gibi... 

Sonra bir beyaz kağıt. Boş.

Doğmadı ki büyüsün 

Kar boyadım baksana beyaza. 

Biz gibi.