Gidiyorum

kendimi aradığım şu ömür

boşa geçmiş zamandan başka ne olabilir,

hep kendimleyken

hiç kendim olamamışsam

bu uzaklığımın mesafesini kim koyabilir ortaya?

her şey ellerimdeyken

mahvettim her şeyi başka ellerden bekleyerek.

üstüne kurulmak için beklediğim o iskelet

üstümde bir zindana dönüşürken
içinde çürüyen benim ruhum oldu.

içimdeki boşluk zannettiğim bir kuyuya düştü gençliğim

meğerse dibinden korktuğum o kuyunun

dibi benmişim,

say ki artık kendimden korkarım;

ve yine artık ne sevgimin ne de nefretimin bir anlamı kalmadı.

gidiyorum artık ben;
kendi ateşimi kendimde yakarak

kimseyi sevmeden

ve yine kimseden nefret etmeden..