Git Deme Bana

gecenin karanlığında ayın hükmü güneşten gelir
gülün rengi bülbüle aittir
Mevlana'nın aşkı Şems'e


Leyla olmasa idi Mecnun ne eylerdi
Şirin olmasaydı koca dağ geçit verirmiy di
şu beşerde maşuğun gölgesi düşmeseydi göze
hangi ademoğlu ulaşırdı cennete


göz gördü gönül düştü ise sana
bu ilahi aşkın
sorgusuda bana
sualide bana ait
cenneti de helaldir tenime
cehennemi de


git deme bana
gidersem bilesin ki kıble yıkılır
yedi yerin ateşi yükselir
yedi kat göğü yakar


git deme bana
bedenim düşerse senin gölgenin uzağına
hissetmezse seni bu yürek
gelmezse ise senden tek bir haber
yanar yanar yanarda olgunlaşmaz bu beden


ben ki toprağı bilmez suyu bilmez havayı bilmez bir ağacın dalından düştüm toprağa
ağacın köklerinde boğulan toprağın kokusu ile fidana durdum
seni gördüm
seni gördüğüm gün meyveye durdum
şimdi git deme bana dalından düştüğüm ağaca döndürme beni


senden başka yar düşse idi muradıma
bilesin ki seni görmek hak olmazdı bana iki kapılı handa
bilesin ki seni görmeseydim
dört kitap
cennet cehennem hak olmazdı bana
göz perdem açılmaz yüreğimde sis dağılmaz idi


gözlerime bakıp bir daha git dersen bana
gözlerimi dağlayıp yüreğimi söküp yerinden
seni "oku" duğum o dağdan
elif olup yedi kapından çıkıp giderim


senden başka bir yare meyl etmemi isterse dilin
sana olan aşkımın ateşi ile yakarım dilini


sen bana ne olursan ol gel
ben sana senin bana geldiğin gibi geleceğim
yüreğimdeki aşkı senin yokluğunun kara kaplı kutusunda saklayıp
senin gözlerinle izleyeceğim seni
senin dilinle konuşacağım seninle