Gitme

gitme...

Sükûta bürünür şehir
İsimsiz kalır sokaklar
Bir '' hiç '' olurum boşluğumda
Bedenime ağır gelir ruhum

Acımı büyütürken kundaklarda
Haykırışlarım bıçak gibi böler geceyi
Hüzün çemberinde
daraldıkça daralır nefesim

gitme...

Baharda kar düşer içime
Siyaha çalar her renk
Payıma ayaz düşer her mevsim

Yokluğun sığmaz günlere
İlmek ilmek sökülür yarınlarım
Kopar avucumdaki hayat çizgim
Gülüşlerim intihara yeltenir
Ömrümün perdelerini örterim

gitme...

Yas düşer kirpiklerime
ela gözlerimde gülüşlerim kırılır
Yüreğimde kor ateş
Soğur bedenim

Yürürüm acının eşiğine
darağacına asılır
kesilir
'' sen '' dilekli nefesim

Uykularım yırtılır yastıklarımda
hüzün kokar yatağım
Rüyalarım karanlığa bulanır
boğulur
mavi düşlerim

gitme...

Gözlerinsiz kalır gözlerim
Gülüşünün dolandığı yüzümün çizgileri
öksüz kalır

Parçalı bulutlu bakışlar yuvalanır
gözbebeklerime
Ölüme bedel sessiz figanlarımla
ağlayışlar taşar
iki kirpiğimin arasından
Gökyüzüne sığmaz âh'ım

Okyanus yüreklim
Gece gözlüm
Akşam güneşi bakışlım
Can parçam
Söküp alma
nefesime işlediğim varlığını
Bırakma bu ayrılığı bende

Sensizlik ağır esaret
g i t m e.