Gıyaben Sevdiler

Ölüler gibi sessizdiler
Mezar taşı gibi beklediler

Yumuk kirpiklerinde
Mavi desenledikleri umut

Göz bebekleri ile güneşi süzdüler
Üşüdüler...



Çığlıklarını yuttular bir yudumda
Geceyi rakı kadehinde değiştiler

Sarhoş sattılar anasını dünyanın
Tanrıya suskun küfrettiler


Tövbeyi düğümlediler
Günahı boncuk boncuk ipe dizdiler, tespihleştiler

Sabrı çektiler
Beş vakte doksan dokuz figan katıp,sessizleştiler

Kelimeleri tükettiler
Dilsizleştiler...



Onlar gıyaben sevdiler
Aşkı darağacına asıp, nefessizleştiler.