Göç Mevsimi

her bütünün hikayesi, bir yarımda saklanır


_yok, kırılmadı kanatlarım
antik bir çeşme kurnasında
ayaklarımı sınıyorum.

ne zaman adın geçse fikrimden
düşlere yasaklı pencerelerimden
akşamların şerrini yıkıyor, hayrıyla sabahların
ve seccadesinde saklıyor merhemini ninem
alnındaki soğuk yanıklarının.

ne zaman sana dönsem yönümü
çiçeğe duruyor annemin bahçesinde begonya.
çingene kızlarının etekleri değiyor gelip, çiyine.
sarmaşık gülleri ağdırırken manilerle
dikenli tel örgülerine bahçesinin
sahipsiz adımlarla çekişiyor gözleri, annemin.
yol üstünde elverti oluyor ihanet; biçiyor
ellerinde birikmiş öfkesi ...
kim bilir kaçıncı defadır geçiyor
en sevgilinin doğurgan gülüşlerinden.

_ görseydi, sökerdi kanatlarımı derinlerimden.
kaşlarımın gürlüğüneydi sermest duaları
gözlerimi koruyordu babam, kendi terinden.

ne zaman gülüşlerine sürsem yüzümü
gıcırdayarak açıyor kanatlarını güne
eril korkuların asırlık çıkrığı...
eskiden kalma hangi telaşlarla bilmem
yolup yanaklarımda açan gelincikleri
susuz yazlara öykünüyorum yeniden.
göz kapaklarımda avuttuğum masalların
kahramanları asılırken birer birer
demir çitlerine o bahçenin
yokluk eki gibi düşüyor adım dillerine
komşu sundurmalardaki müzevir serçelerin.





buyüzyıl l/Gaziantep