Göçebe Gözler

düşünme zamanı değil şimdi,
gecenin gündüzüne ihanetini...
gözlerinin içimdeki cinayetini!
umut zamanı şimdi...

nefes aldıkça gökyüzü,
yağmuruna bırakmayacak beni hasret,
ve;
yüreğim demledikçe keder çayını,
yudum yudum yakacak içimi,
gözlerinden okuduğum kehanet...!


dalın yaprağından kopmasına benzemez,
benim ayrılığım,
ne ardıma bakarım köklerim yerinde mi diye,
ne de gökleri yakarım neden koparıldım diye...
çöllerinin eskitemediği seraplar gibi,susarım..
hem susmaya;susarım
hem de yüreğimin bereket yağmurlarına..


derde tasaya düşme daha ilk soluğunda,
karanlığına inat en zifirinde yaşarım,
önce içimdeki karanlığı yıldızlara asar,
güneşe bu denli benzerken neden,
zindanında yaşadığıma şaşarım...


ardından suspus olur şen şakrak şarkıları hyatın,
ellerimi tanrıya açtığımda avuçlarımdaki sen,
göçebesi olursun ihanete cinayet veren kainatın...
şimdi yelkenini kırdığım dümenindeyim yüreğin,
içimi kesen rüzgarlar gelsin,inanmam,
yüzüme vurdukça ihanetin,
daha soğuğuna inanmam!


ne ihanetler ne cinayetler gördü şehrişiirim,
yokluğunun tılsımına teslim olamaz,
yıkık viranelere benzemez ki bu çınar,
kelebeğin kanadındaki rüzgarla,
asla yıkılmaz...