Göğe Bak / O Mavi Ölümün Sessizliğinde

Göğe bakmak gerekir tinin özünden,

Tin mabedinin penceresinden usul usul...

Yalnızlığın sardığı dakikalarda od tutsun idin çılgınlığı.

Tinin yolculuğunda bulunan beden hapsinde.

Geçmişin derin izlerinden,

Geleceğin bilinmez köşelerinden,

Bugünün kayıp saniyelerinde,

Maviliklere dalıp gitsin tüm varlığıyla içselliğe.

Kararlarımız, karanlığımız, karşıtlığımız...

Bizi biz yapan öğelerle birlikte,

Derinliğimize kulaç atılsın, kanatsız larvalar gibi.

Suskunlaşan yahut suskunluğa doğru savrulan,

Uç duran tepelerin,

Yar olan dağların zirvesine,

Rüzgarın hoyratlığına kapılsın belki poyraz belki lodos.

Bir kelebek çırpınışı gibi,

Vursun tüm gök sarayının taşlarına.

Göğe dikmek gerekir dilek çaputlarını o an,

Bulutlara asmak gerekir çaresizlikleri,

Yıldızlara adamak gerekir kayboluşları, kalanları...

Bir bir uğurlamak gerekir od tutan kül rüzgarlarını,

Savrulsun fısıltı sessizliğinde, zifiriyatın zindanlarında.

Tüm gizler, tüm izler...

Dolup taşsın özgürlüğüyle, 

Larvadan kozaya bir kanat yolculuğuna.

Göğün haşmetinde duran maviliğin, sarılığın, kızıllığın...

Kralların tahtının yıkıldığı, virane olduğu 

O mavi ölümün sessizliğinde...