Gökyüzü Kadar Mavidir Şiirlerimiz

Gökyüzü kadar mavidir şiirlerimiz.
Biz hiç şiirlerde yalan söylemedik.
Hoyratça esen fırtınaları dindirip,
Budur yüreğimizden esen dedik.
Bazen yağmuru örnek gösterdik gözyaşlarımıza.
Bazen kıskandırdık yağmurları gözyaşımızla.

İnatçı bir yorgunluk olsa da bedenimizde,
Susturduk sızlayan kemikleri yüreğimizle.
Nice baharlar, nice yazlar erittik,
Yaş ererken kemale...
Yaşamanın güzelliği kadar,
Acımasızlığını da anlattık bıçak kadar keskin dille.

Bulutlardan yeryüzüne indirdik dimağı,
Gökyüzü kadar maviyiz diye uçmadık bulutlarda.
Fırtınalar darmadağın etse de, hayatımızı
Direndik,
Yılmadık,
Kalmadık hatıralarda.

Esir olmadık düşünceye yatmadıysa kafamıza,
Ne kendi içimizde avlandık, ne de varmayanlarda farkımıza.
Ne çoban yıldızının çobanı olduk.
Ne de mehtabın şarlatanı.
Ne güneşe yar olduk aksakta akınlarda,
Ne de ay'ı kutsayanız yalanlarla.

Sevgilerin kocayacağını reddettik içimizde ki ateşle.
Çürüyen otları yolduk, yüreğimizle...
Umutlarımıza hayallerimizi kattık.
Hep iyiye, hep güzele dedik.
Gecenin karanlığıyla sarmaş dolaş sabahladık,
Güzel yarınlar olsun diye...
Nice şafaklar doğdu üzerimize.
Yalnızlıkla otururken diz dize.


Kuşlar gibi özgür, denizler kadar enginiz.
Ceple, cepkenle değil, yüreğimizle zenginiz.
Buğday başağının altın sarısı kadar saf,
Gülün bülbüle sevdası kadar sevdalı yüreğimiz.
Umuda yelken açtıysak da hayallerimizle,
Görmeyecek kadar hayalperest değiliz.


Yüreği dolup taşana saygıyla eğildik.
Dizelerdeki haykırışına yüreğimizdir dedik.
Silahı kalem olan her kimse, çakma şair diye ünlemedik.
Ünlenmeye değil, paylaşmaya yazdık.
Yol bildik, yordam bildik.
Susturmak istediler, susmadık...

Gökyüzü kadar mavidir şiirlerimiz.
Biz hiç şiirlerde yalan söylemedik.
Türkü kokar, şiir kokar benliğimiz...
Doğru bildiğimizden şaşmadık,
Hep parıldadı gözlerimiz maviye,
Sınır bildik, vefalıydık, haddimizi aşmadık.
Cesaretle koştuk, güzelliğe ve sevgiye.