Gölge

Ne ismin belli ne de cismin
Bir varsın bir de yok
Gölge misali varlığın
Ardında izin yok
Önümde soru işaretleri çok
Sır, dövmende saklı belki de
Ki her yürek sana bir han sadece...

Ey sevgili, sen Gece gündüz fikrimde
Düşlerimin en güzel yerinde
Gölgemden bile önce
Hem aklımda hem zikrimde bir tek sen varsın...

Ey Sen! Gönlümün en güzel rengi, dinle
ey ruh-i sarı, Hani bazen içten güler ya gözlerin
Ölesi gelir tenimin, teninde
Gölgen olası gelir yüreğimin
her an cezbeden o mis kokunun peşinde
Yoluna baş koyası gelir
Ki yanında ölümün bile adına ?düş'' denir

Öyle korkuyorki yüreğim, bilinmezliğinden
Ve Gerçeğe set çeken dilinden
Kalbini yasaklayan haklı inadından
Öyle korkuyor ki yüreğim sensiz ömrümden
Afet, öldürme sevdamı
ve yaşatma sensiz Sade' ni...


Ey sevdiğimin Gül cemalinin ardındaki yabancı!
İşkence etme gayrı hem bana hem sevdama
İsyanım yarime değil, isyanım sana
Yüzün aydınlık gölgen karanlık
Sessizliğin en büyük işkence
Katlanmak ne mümkün.
Ki Suskunluğun ölüm gelir ruhuma
İstersen bağır çağır ey yar !
ama yalvarırım susma !

ve asla unutma
Tek korkum gölgenden yoksun kalmak
Tek isteyim gölgende huzur bulmak

Eksik etme gölgeni bedenimden...


4 Mart 2013
İzmir
(SADE)