Gözlerin Demişken

"Bir yığın karanlık

Bir avuç özlem

Bir de demliğinde soğumuş çay

Bekliyorler beni sebepsizce...

Bilmem bulutlar neden bu kadar yakın"

Yol... Yolcu...

Ve düğümlenmiş kaderler...

Uzundu gece

Gözlerin bilmem neden bu kadar sarhoş

Neden çekiyor beni kirpiklerin...

Bir damla yaş olmuş kayıyorum boşluğa

Yanakların sıcak...

Kış güneşini andırırcasına...

Andırırcasına intiharı...

Parmak uçlarında atıyor yüreğim

Bilir miydin ben yorgundum

Öyle ki bir yabancı almışım yanıma

Dışarda kuru bir ayaz...

İçimde keskin bir soğukluk...

Buza dokunurcasına...

Gözlerin...

Unutmak bilmem ne kadar zayıf bir kelime

Bir ağırlık vardı ki özlemin sakladığı

Bilmem bu sürüklendiğim uçurum

Ne çekmiş böyle derinden...

Kağıtlar...

Kağıtlar andırıyor bana yalnızlığı

Bazen sebepsiz bir mum

Bazen gereksiz bir gözyaşı

Kağıtlar...

Kefen beyazı...

Yaprak sarısı...

Bir avuç mürekkep al gözlerimden

Bilirsin tutuşur yüreğim

Ve yorgundur diyeceklerim...

Kalk gidelim ruhum!

Yalnızlık sarmış bizi

Sever de kırılır...

Yazar da unutulursun...

Bak yıldızlar ne kadar saf

Ne kadar sinsi şu kaldırımlar

Sevmek...

Gönül ateşi kadar sıcak...

Avuçlarım kadar yaralı...

Ve derin bir boşluktur sevmek seni

"Loş bir aydınlık

Bir grup gürültü

Bir de külleri uçuşmuş kömür sobası

Bekliyorlar beni sebepsizce...

Bilmem güneşli günler neden bu kadar uzak"