Gözlerinde Erimeli Kederim

biliyorum

bu aralar kırılgan bir gül yaprağı kadar narin ve ürkeğim

bir o kadar kırılgan hayallerim

uzak diyarların ölüm taşıyan baharında sonbaharı yaşıyorum

ölüm kokuyor ülkem

mahşerin orta yerindeyim

farkındayım

daha ana rahmindeyken başlamıştı ağrım

ağrımız

tükenmeyen kavgamız

işte bu yüzden

tek başına hiç bir anlamı olmuyor

insanın

yaşamanın

hayatına dokunan sihirli bir el olmalı

adı yada sıfatı her ne olursa olsun

yamacında ağız dolusu güldüğün gözlerinin içinde bir sen daha güldüğün

nerde olursa olsun bir nefes mesafesinde olmalı uzaklığı

gülen

güldüren

sevindiren

seven

tüm olumsuzluklara inat

sevdasında

kavgasında direnen

ve güven kokmalı tepeden tırnağa

eksikliği olmamalı adamlıktan

bu aralar ne çok ülkeme benziyorum

bir bilsen

hırpalanmış

kırılgan

içine kapanık

biraz asi

biraz öfkeli

biraz caresiz

en çokta baharı omuzlayıp götüren kuşlara

açmayan çiçeklere

Isıtmayan güneşe

kendi kalabalığımda yalnızlığıma kızıyorum

anladım ki hiç bir şeyi olsakta birbirimizin

çok yabancı kalsakta

nasılda tanıdık içimizin ağrısı

oysa sen bensin

ben de sen

kavgamızda

davamızda aynı

yenilgi

yanılgılarımızda tanıdık

bu yüzden yamacında

gözlerinde erimeli kederim.