Grinin Bilmem Kaçıncı Tonuydu

Bağlı kollarım acıyor dünden beri

Kimler bu gece bekledi karanlığı

Kimler sayıkladı rüyasında birkaç mısrayı

Kapama gözlerini bekle dur

Bana bırakılmış beyaz bir sayfa var

Gel dokun kirlet baştan sona

Ne de olsa kaderi bu...

Şimşekleri unutma

Bilirsin...

Yapraklar ıslanmadan yaşanmıyor aşk

Özlenmiyor geceler, lambalar sönükken

Kollarıma bir bez parçası bağlı

Mektuplarım dökülmüş kapının önüne

Kalkasım yok... Bulutlar kirli...

Grinin bilmem kaçıncı tonuydu sana aşık olmak

Bilmem kaçıncı sarsıntısıydı yüreğimin

Dudaklarım yine kurumuş...

Sahiller yine aynı soğukluk...

Aynaya bakınca bir tek ben mi yadırgıyorum beyazları

Bir tek ben mi dinliyorum şu unutulmuş

Sözleri griye çalmış şarkıları...

Bak deniz ne kadar sakin bugün

Ne kadar sessiz bugün yollar

Bir ben varım sokakta

Bir tek ben haykırıyorum...

Dönüp duruyor etrafımda şehir

Dur kapama gözlerini

Düşün ki...

Düşün ki ben varım yanında

Grinin bilmem kaçıncı tonunda bulmuşum seni

Oturmuş bekliyoruz zamanın geçmesini

Bilmem zaman niye bu kadar hızlı

Niye bu kadar üşengeç sözlerim

Cevabını bulamıyorum...

Saati sorma söyleyemem

Farz et ki yıldızlar uyanık...

Masanın üzerinde bekliyor seni kalem

Otur kirlet beyazı... Baştan sona

Yanakların ıslanmasın...

Boş ver dedikerimi...

Ne de olsa ikimizde kaybolmuşuz

Grinin bilmem kaçıncı tonunda...