Gül Yaprakları

Çamurdan binalardan uzaktayım,
Anıların taşrasında bi başımayım,
Gıcırtılı sokak araları dövüyor kapımı,
Geceler öksüz bir çocuk kadar beyaz,
Özletiyor karanlığı,
Kafamı karıştırıyor zihnimin fısıltıları,
İçimde onca suskun,
İçimde mevsim rüzgarları...

Gemilere bağladım bütün o kırgınlıkları,
Hırçın dalgalara emanet şimdi gül yaprakları,
Ben yine medcezirden uzak,
Yine her yer ahlat ağaçları...

Yetişemedim takvim yapraklarına,
Ne zaman adım atsam sokağa,
Elime tutuştu gül yaprakları,
Ceplerimden taşıp avucuma doldular,
Sayfalara sakladım onları,
Satır aralarında kurudu nefesleri,
Rahat bırakırlar belki beni
Bana seni hatırlatan
Huysuz gül yaprakları...

Neden bu kadar acıtıyor Kasım yağmurları?
Onca şey dururken,
Günahtan siyah bulutlar mı yıkıyor sokakları?
Alay eder gibi bir hali var,
Ne zaman adım atsam sokağa,
Kokunu fısıldıyor rüzgar bana,
Sanki her yer gül yaprakları,
Ne tutabiliyorum,
Ne de rahat bırakıyor...