Güneşlerin ve Suların Çiçekleri

Türk'tük Kürt'tük

Aleviydik Sünniydik

Tohumduk daha her birimiz bir çeşit

Saksıda ayrı olurduk pencere kenarında

Bağırlarından salmıştı bizi ailemiz tene tane

Duvarların alnından hep düşerdi cemreler

Önce çakır gözlü paşa

Sonra kurtuluş çığlığı

Sonra gençliğe haykırış

İçeri ziliyle filizlenirdik

Asil kan et ve kemik olurduk

Sıralarda goncalarımız patlardı

Bizim güneşlerimiz kravatlıydı

Cümle kurmayı öğretmek için ışıklar sancılanırdı

Bizim ırmaklarımız uzun saçlıydı

Edebiyatı hayayı kardeşliği

Milli birliği öğretmek için şırıldardı

Sevgiyle eş olan

Güneşin sıcaklığı

Suyun derinliği

Hayatın ikiz gerçekliği

Aşındırırdı sınıfın kapısını

Ruhumuza sinerdi ateş ve berraklığın ruhu

Bir mucize olurdu

Fotosentezi hatırlardı tahta sıraların ilikleri

Aslına dönüp yeşerirdi

Gök çağırırdı ama

Kuşlar çamların dallarına ilişirdi

Büyümüştük artık sığamazdık sınıflara

Dağlara tırmanırdık

Kimimiz yamaçta gelincik

Kimimiz zirvede kardelen

Ülkemizin ovalarında lale nergis sıklamen

Güneşler ve sular tenlerini okşamak için

Hala çiçeklere koşuyorlar

Arkalarında gümüşten ayak izi