Günler Umut Rengi

Kirli cadde ve sokakları
Genç düşlere pusu kentin
Her metrekaresi
Kurşun izli
Kan dokulu
Meydanında biz
Kalın ve kısa
İnce ve narin
Gövdelerimizle
Ve katmer nasırlı
Öfke yaralı
Ellerimizle,
Milyon yumruk vuruşuyduk.

Yüzyıl gibi güngörmüş ve bilge
Yaşanan günler gibi yanarak
Bizim olan yarınlara
Top top ışık taşıyacak
İnadına insandık yani.


Sevgilerini sakınan yüreklerimiz
Göğüs kafeslerini acıtan vuruşlarla
Sevinçlerini uçururken meydanda
Karanfil kokuları üfürüyordu nefeslerimiz
Gün umut mavisi
Mayıs, uyanış sıcağıyla yanıyordu.

O, ülkem kadar büyük
Ve ülkem kadar mağrur...
Bazen gündoğumları bile karanlık
Ve bir o kadar aydınlık
O kentin meydanında biz...
Ülkemizi gülümserken hepimiz
Köpekleşmiş birileri
Mermileştirmişti nefretleri.

Her şeye karşın
Ülkemde alınlar
Gelecek gibi
Umut rengi.
Bundan olsa gerek
Hep gençler kanar
Bir mayıslarda ülkemi.